All you knit is love

Ok, hoog tijd voor een nieuw blogje. Zoveel dingen om te vertellen en te laten zien... Dus hier zit ik met mijn mok Latte Macchiato achter mijn laptop. Gisteren pakte ik het laatste doosje latte uit de kast, iiieeeee! Net bij de supermarkt geweest, met een super lange boodschappenlijst. Kom ik thuis ben ik alsnog wat vergeten, wat ik vanmiddag nodig heb! Grrr, ken je dat? Maar het is niet de latte... ;-)

Ik wilde al tijden bloggen over dit tasje, en wat erin zat... Het tasje is inmiddels niet nieuw meer, ik neem het bijna elke week mee naar mijn werk met mijn lunchtrommeltje, haakwerkje en other stuff...

En ja, de geraniums staan nog in de tasjes, zoals ik ze mee heb gekregen van de bloemenmevrouw op de markt...  Prachtig zijn ze, maar ik moet ze nog wel planten. En ik heb mezelf plechtig voorgenomen dit jaar ècht goed voor ze te zorgen, en niet te vergeten dat ze water nodig hebben... Ik heb niet zulke groene vingers, maar daarover straks meer, eerst het tasje van "All you knit is love"!

Is het geen geweldige slogan? All you knit is love... het is net poëzie... (ik denk dat het ook geld voor alles wat je haakt!) En het is de naam van een wolwinkeltje in Barcelona, waar manlief en ik vorig jaar januari (?) naartoe gingen. We zaten uit te rusten op een bankje, vanwege ernstig zere voeten, en toen kwam er een mevrouw langs lopen met 2 van deze tassen in haar hand. Ik keek haar na met open mond en zei tegen hubby: daar wil ik heen! Dus wij googlen op de naam, bleek 1,5 km lopen te zijn, ik vergat terstond mijn zere voeten en we gingen op weg...

En het was een heerlijk winkeltje... Heel smal maar diep, met mooie oude houten linnenkasten met daarin allerlei soorten garen. Ik heb daar eerst een poos rond gekeken en toen wat bollen garen uitgezocht. Zie je dat schattige schaapje op het plastic tasje?

Achteraf denk ik: waarom zo weinig? Wat kun je met 2 bollen van 1 garen?? Waarom was ik zo zuinig op dat moment? Mocht ik ooit weer zo'n winkeltje tegen komen dan zorg ik dat ik wat meer mee neem ;-)

Het linker is een prachtig handgeverfd katoenen garen, ecologisch ook nog, echt mooie kleuren. Ik weet het nog niet zeker maar denk dat het een heel open, kantachtig sjaaltje wordt, misschien gecombineerd met een effen garen voor een randje ofzo. Zucht, heerlijk om naar die bollen te kijken, ookal zijn het nog gewoon bollen en geen afgemaakt project, het is nu al genieten :-)

Vorige week hadden we een aantal hele mooie dagen (wat het weer betreft) en ik besloot de tuin in te gaan... Zoals ik straks al zei: ik heb geen groene vingers, ben geen tuinier, maar ik vind het wel leuk om er in te zitten terwijl de tuin mooi is. Maarja, om hem mooi te krijgen/houden moet je aan 't werk. Maar dat ging prima die dag: de zon scheen, niet te zacht en niet te hard, en tijdens het tuinieren (lees: onkruid wieden) zag ik steeds leuke plaatjes, waar ik dan weer een foto van moest maken... Op een gegeven moment dacht ik: nu moet ik stoppen met foto's maken en verder gaan met onkruid wieden!

Tijdens het werken, en het ontdekken van die leuke plaatjes (het plaatje hierboven is duidelijk een voor-foto,  verderop volgt de na-foto), vormde zich een nieuw blogbericht in mijn hoofd. Het was heel aangenaam, ik droomde een beetje voor me uit en mijmerde over een zin... of een woord. Zoals bietenwildernis :-) Want het wás een bietenwildernis! Bovenstaand "perkje" stond helemaal vol met onkruid en... bietjes van vorig jaar. Die bietjes hebben ons bord nooit bereikt helaas :-(

Ruim een uur en een aantal mierenbeten later was mijn onkruidemmer helemaal vol en was onderstaande foto het resultaat...

Oh, wat heerlijk! Nou komen de 2 fruitboompjes mooi tot hun recht. Ik wil nog wel graag bodembedekkers in het perkje, maar hé, stapje voor stapje hè ;-)

Onder de pergola vond ik nog dit verlaten vogelnest.

Een uur nadat ik klaar was in de tuin, ik zat achter mijn laptop een vlog (een videoblog) van Kathy Canuel te kijken, liep er een mier uit mijn mouw! Aaahhh, dat was eigenlijk best wel eng. Nu kriebelt het de hele tijd in mijn mouw en eigenlijk overal...

Nog 1 laatste Instagram foto... bewijs van dat ik planten vaak niet snap. Mijn Margriet, die de hele zomer zou moeten bloeien, laat al zijn bloemen verdorren. En nee, hij (of zij) heeft genoeg water! Whatever... gezellig dat je langs kwam en tot snel (want mijn foto's zijn nog niet op...).