Muis

Afgelopen dinsdag kwam Agnes bij mij op bezoek. We hebben samen gekletst, thee gedronken en gehaakt... en gekletst en nog meer thee gedronken...

Agnes haakte aan haar deken en ik was bezig met een herfstkrans.

 ... met pompoentjes!

  Ik heb een lap van stokjes gehaakt en die vastgenaaid om een piepschuim krans. Het resultaat laat ik later nog zien...

 En terwijl wij op de bank zaten te haken hoorde ik achter in de tuin Muis, onze kat, mauwen. Ik loop naar de deur om hem binnen te laten en zie dat hij zich op zijn voorpoten naar huis probeert te slepen, zijn achterlijf is helemaal verlamd. Anderhalf uur later zit ik bij de dierenarts. Röntgenfoto... niets gebroken. Misschien een zwelling op de ruggenwervel? Met twee injecties tegen een zwelling neem ik hem weer mee naar huis. Maar de volgende dag is het nog niet beter. Weer de dierenarts gebeld, kan het toch niet een bloedprop zijn? Niet heel waarschijnlijk omdat hij het niet uitschreeuwt van de pijn, maar het zou kunnen. Kom maar meteen om een echo te doen. Het blijkt inderdaad een bloedprop te zijn, een redelijk grote ook. Dit kun je niet zien aankomen, niet voorkomen en ook vrijwel niet genezen. Als ze er nu iets aan zouden doen is de kans zeer groot dat het weer terug komt, en dan zal hij er hoogst waarschijnlijk wel veel pijn van hebben. We moeten besluiten om onze Muis te laten inslapen...

We zijn er alle vier verdrietig van. Toen Muis er nog was mopperde ik wel regelmatig op hem maar nu hij dood is merk je pas hoe gehecht je raakt aan zo'n beestje.

Ruben en Jesse hebben allebei een kaart getekend en iets erin geschreven. We hebben Muis in een doos gelegd met de kaarten erbij en toen hebben we hem begraven achter onze tuin.

'Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd... er is een moment voor huilen en een voor lachen, voor rouwen en voor dansen.' (Prediker 3:1 en 4 NBG)