Van de buitenkant...

Ik ben helemaal weg van de nieuwe serie Koffie en Wol, door Saskia in samenwerking met Wolplein. Elke vrijdag een nieuwe aflevering te zien op het Wolplein blog. Ik ben ook begonnen met de stekensjaal die Saskia maakt in de afleveringen.

Ik gebruik Scheepjeswol Soft fun, omdat ik daar nog een paar bollen van had liggen en het me zo lekker zacht leek voor een sjaal. Het is wel een stuk dikker dan het garen dat Saskia gebruikt, maar tot nu toe lukt het wel.

 En ik bestelde ook 10 bollen Stylecraft, om een plaid voor op de bank van te maken. Ik weet nog niet of ik met 10 wel uitkom, maar dat zien we dan wel weer...

Maar dan wat betreft mijn titiel "van de buitenkant...". Eén van jullie schreef een poosje terug in een reactie: "Zo, wat een mooie foto's en wat een lekkere dingen maak jij, je moet wel veel energie hebben!" Maar het tegendeel is vaak waar. Van de buitenkant lijkt het soms allemaal zo mooi: prachtige foto's, heerlijke baksels, nieuwe projecten... Zo kan een leven er op een blog of op Facebook bijna perfect uitzien.

Wat jullie echter niet zien is dat ik vanavond te ingespannen aan mijn spijkerbroekentas heb gewerkt en daarom erg zere schouders heb (ja, kan ook beter stoppen met typen eigenlijk). Dat de moestuintjes van AH waar ik een poosje geleden zulke mooie foto's van liet zien, zijn mislukt. Vergeten water te geven en te lang gewacht met verpotten, daar had ik gewoon echt geen zin in...

Dat de gezonde ontbijtkoek die ik vorige week maakte, na 2 dagen echt niet meer te eten was (geen idee wat er mis is gegaan).

 Dat mijn heren na het maken van dit Paasvuur zo enorm stonken dat echt alles in de was moest ;-) Maar het is een mooi plaatje hè, jongens die fikkie mogen stoken, maar die vieze kniëen daar baal ik regelmatig van hoor!

 Dat ik al ruim een jaar (of anderhalf?) bezig ben met deze omslagdoek en dat de rand een beetje "trekt".

 Dat ik ben begonnen met een nieuw zigzagkussen, voor mijn andere zoon, en dat ik moet oppassen dat ik wel geniet van het maken omdat ik het graag af wil hebben, want ik wil niet dat hij zo lang op het kussen moet wachten omdat zijn broer hem al wel heeft ontvangen (tweelingproblematiek).

Tja... de buitenkant. Zo hebben we allemaal een buitenkant en bij de één lijkt deze wat meer op de werkelijkheid dan bij de ander.

 Dit is tijdens mijn verjaardagslunch, samen met mijn hubby. Mmm, dit is wel de werkelijkheid, het was gewoon ècht een leuke dag. Ha, heerlijk!

Nou, misschien 1 dingetje dan: ik dronk dit kopje thee zonder suiker, want ik drink nu zo'n 1,5 maand thee zonder suiker (suiker is niet zo goed, schijnt), maar ik vind het nog steeds niet zo lekker als mèt suiker. En soms word ik erg gestresst van het minder suiker, minder E-nummers en vooral veel groenten en fruit ritme... Gelukkig las ik de ontstressende opmerking op het blog Smakelijck: te stressvol? doe dan even een stapje terug en bedenk dat stress slechter voor je is dan een paar E-nummers. (pfff, ik dacht even dat ik de enige was...) 

 In een winkel/restaurantje kwam ik dit leuke hoekje tegen, moest ik even fotograferen want het leek mij een leuk idee voor thuis met die lijst en allerlei foto's... De werkelijkheid is dat het er waarschijnlijk nooit van gaat komen om dit uit te voeren. Te veel ideëen (150 borden op Pinterest), te weinig tijd...

 Dit is Toffee, 1 van onze nieuwe huisgenootjes. De werkelijkheid? Hamsters zitten nooit eens stil, en ze kunnen best hard bijten...

 Een gezonde lunch. Was heerlijk, kan ik niets negatiefs over verzinnen... Misschien alleen dat ik me daarna propje vol voelde, vanwege een stoelgang probleempje. Ook weer zoiets wat je niet ziet aan de buitenkant (euh, gelukkig maar ;-))...

Prachtige rode rozen, maar oh, ik heb me wel lelijk geprikt aan een doorn!

Nou, misschien voor mijzelf nog wel de grootste les: het is niet altijd wat het lijkt aan de buitenkant. Want als ik om me heen kijk voel ik me vaak overdonderd door de dingen die andere mensen kunnen, de energie die ze hebben, het gemak waarmee ze van het leven lijken te genieten, en van vakanties ;-)

Dan pak ik nog eens de ansichtkaart van Flow die in mijn gang hangt, en laat de spreuk op me inwerken, om hem na het maken van de foto weer precies, exact en perfect recht terug te zetten... Kleine stapjes vooruit!