Afgelopen week kreeg ik zo'n heerlijk "zie je wel-gevoel" toen ik in het Flow Vakantieboek een artikel las met als titel "Het plaatje in je hoofd - en wat ervan overblijft". Het gaat over hoe goed wij, vooral vrouwen, zijn in het maken van voorstellingen in ons hoofd over hoe dingen zullen gaan verlopen... Hoe wij hópen dat ze gaan verlopen...
Ik heb er gewoon van genoten om te lezen dat het een bekend verschijnsel is en dat het zelfs een functie heeft! Maar het fijnste is nog dat het me hielp te relativeren. Het relativeren van al die plaatjes in mijn hoofd die niet bleken uit te komen...
Inmiddels zijn we terug van vakantie. Ik geef eerlijk toe: vakantie is voor ons een lastig ding. Ik doe niet mee aan de "o, wat heerlijk, we gaan op vakantie, even heerlijk er tussen uit!"-lofzang. Ik heb altijd vakantiestress... Eerst planstress (waar gaan we heen, gaan we met de caravan of in een huisje, is dat niet te ver rijden, ik wil wel mooi weer...) en dan inpakstress (zelfs al plan ik vooruit en heb ik een perfecte, bijna waterdichte checklist met als titel "checklist groot").
En eenmaal aangekomen op de vakantielocatie zijn er weer andere zorgen; we zitten nu al 2 dagen op de camping, moeten we niet iets gaan doen? De buurvrouw badmintont elke avond met haar kind, moet ik ook niet meedoen aan die nationale campingsport? De buurvrouw heeft trouwens ook een irritant platte buik en is veels te mooi bruin... Pfff, op de camping wordt je enorm met je neus op het leven van andere mensen gedrukt en dat is voor mensen als ik geen pretje. Als ik niet oppas loop ik me de hele dag af te vragen of ik mijn kinderen wel genoeg aandacht geef, of ik wel sportief genoeg ben, geduldig genoeg reageer op ruzietjes en ook of ik wel genoeg geniet... van mijn héérlijke vakantie!
Ach ja, dan is het heerlijk om zo'n artikel in de Flow te lezen waarin staat dat ik niet de enige ben die hoopt op iets heel moois en iets krijg wat minder mooi is. Want in het plaatje van de vakantie in mijn hoofd kreeg ik geen blaasontsteking op de camping, verveelden de jongens zich niet, werden we niet gestoken door muggen, waren we niet elke dag nèt te laat voor het bestellen van brood en belandde de frisbee niet hoog in de boom... Het plaatje dat het wel werd was minder mooi, maar bleek toch een waardevolle herinnering. En het was ècht, een real life story!
Ja, ik weet het, het zijn mooie plaatjes die ik heb gefotografeerd hè? Maar laat je niets wijsmaken, het zijn maar plaatjes ;-)
Nou, nog eentje dan... kijk die mooie rode aardbei eens! En dit plaatje bleek wel helemaal uit te komen want de aardbei was net zo lekker zoet en sappig en fruitig als hij eruit ziet op het plaatje! :-))))) Dan hou ik maar vast aan de plaatjes die wel kloppen en voor wat betreft die andere plaatjes die niet uitkomen... ach ja, that's life!
