Het is vandaag de derde dag van mijn griep... De eerste dag voelde ik me natuurlijk heel rot, de tweede dag nog steeds en baalde ik daarbij enorm dat ik niet veel kon beginnen. Ik wil namelijk altijd iets DOEN, en ziek zijn is niet iets doen, in mijn ogen. Lang leve de smartphone waarmee ik in bed nog wel wat kon facebooken en Pinteresten ;-) En vandaag, de derde dag, ben ik uit bed en gedoucht maar nog zo slap als een vaatdoek. En zo zie ik er ook nog uit ;-)
Maar eens een keertje ziek zijn is misschien best goed, je wordt even afgeremd. Kun je even nadenken. Ik bedacht me bijvoorbeeld hoe gezegend ik ben. Als eerste met mijn hubby natuurlijk, die afspraken afbelde, beschuitjes smeerde (de eerste kwamen er helaas weer uit) en lieve woordjes zei. En dan met mijn ouders, die op de jongens passen en mij daarmee heel veel rust geven en een mooie bos bloemen langs brachten. En zeker ook met mijn jongens, die prachtige tekeningen voor me maakten (met op de achterkant de vraag of ze nog een nachtje langer bij opa en oma mochten blijven slapen ;-)).
Maar mijn "denken" ging nog een beetje verder. Nadat ik mijn zegeningen had geteld, kwam ik bij: wat WIL ik eigenlijk? Wat wil ik bijvoorbeeld met mijn blog? Toevallig kwam ik op het blog van
Blair Stocker terecht (houdt van stof, haken, schilderen, enz., leuke meid!) en las dat zij gepakt was door het "slow blogging". Deze tijd van "steeds maar meer" heeft op alles in ons leven invloed, ook op mijn bloggen. Ik probeer zo veel mogelijk dingen te maken, elke keer mooier dan de vorige keer, ik probeer mezelf steeds te overtroeven. Het frustreert me wel eens dat ik de "grote makers" in blogland niet bij kan houden, die zó veel dingen maken (en ook nog zó mooi!), er zó leuk over kunnen praten (alsof ze alle tijd hebben), in zó veel design teams zitten (en geloof me, dat kost je wat hoor!) en toch ook nog zó aardig kunnen zijn...
En ik voel me vaak opgejaagd door de hoeveelheid informatie die er tot me komt. Ik moet facebook bijhouden (je moet wel sociaal zijn!), Pinterest checken (zoveel mooie dingen, alles sla ik op tot hèt moment dat ik TIJD heb om het te maken), blogs langs gaan (stel dat ik dat ene geweldige idee mis of die nieuwe techniek), de "nieuwe producten" pagina van mijn favoriete webshops checken (waarom wil ik altijd MEER spullen?)...
Wat me vooral pakte was het feit dat ik lange lijsten heb op mijn computer met links naar projecten die ik "echt nog wil maken", netjes gecategoriseerd: haken, naaien, scrappen, borduren, breien, overig... En dat ik op mijn computer mappen vol met foto's heb staan van projecten die ik mooi vind (van voor ik Pinterest ontdekte). En Pinterest... nu is het nog makkelijk om dingen te ontdekken die ik "ooit nog wil maken". Ik bookmark en pin alles netjes op thema voor toekomstig gebruik, als "ooit" eindelijk "vandaag" zal zijn...
Die laatste zin is een vrije vertaling uit het blogbericht van
Erin Loechner, dat me inspireerde om stil te staan en na te denken bij waar ik mee bezig ben. Om na te denken over slow blogging. Om na te denken over de info/inspiratie die ik in mijn hoofd binnenlaat. En ik ben nog niet klaar met nadenken, ik weet nog niet precies hoe ik het vorm ga geven. Eerst ga ik goed uitzieken, iedereen zegt tegen me dat dat erg belangrijk is.
Ik kijk naar onze kat die zich op de bank nestelt, zich niet bewust van Pinterest en hoe leuk maar ook lastig dat voor zijn vrouwtje kan zijn. Misschien moet ik het gewoon doen... onthaasten. Stoppen met rondrennen door al die inspiratie en gewoon 1 ding gaan DOEN in plaats van al die ideeën alleen maar opslaan.
Dit haakproject is er een typerend voorbeeld van. Het zou origineel een hesje voor mezelf worden. Ik ben er "vroeger" mee begonnen (5 jaar geleden?) en heb het vervolgens zo lang laten liggen (omdat er zoveel andere leuke dingen mijn aandacht vroegen) dat ik het model nu niet meer leuk vind. Het wordt nu een babydeken, ook leuk. Misschien verkoop ik hem tegen de tijd dat hij af is, want bij ons worden er geen meisjes baby's meer gemaakt. Überhaupt geen baby's meer, hoe lang je ook zou wachten!
Als je helemaal tot hier bent gekomen met lezen dan vind ik dat knap :-) Dan heb je het nu wel verdient om even rustig aan te doen, even niets te doen. Slow down...